نفسم

هر چه بیهوده مرا کشت ,

بسم بود ,

بسم !

نفس بی کسیم زنده دلان ,

قطع کنید!

این غبار سینه از روی زخم ,

پاک کنید.

به چه کار آید این چشمه خون؟

این تن مرده مرگ

که تن زنده من کرده چنین آواره

از کف سینه ام آرید بیرون

ببرید ,

ببرید ,

در بیابان سکوت!

زیر مشتی لجن و

سنگ سینه خاک کنید.